Harshaa's Message

சாதி தட்டில் உயர்ந்த சாதி என்று மக்கள் கருதும் சமூகத்திலும் ஒரு பிரிவினரின் வாழ்க்கை சொந்த சாதியினராலும் வெறுக்கப்பட்டு ஒடுக்கப்பட்டு , தீண்டத்தகாத நிலையிலும் , வறுமை ஏழ்மை பசி எல்லையில் இருப்பதையும் அழகாகச் சித்தரிக்கும் நாவல். அருமையான படைப்பு. இவர்களை மேட்டுக்குடி தலித் என்று எழுத்தாளர் வெங்கட் சாமிநாதன் குறிப்பிட்டுள்ளார்.  புத்தகத்தை எடுத்தது தெரியும் முடிக்கும் வரை ஒரு தொய்வு இல்லாமல் சலிப்பு இல்லாமல் கதை நகர்வை உணர்ந்தேன். புத்தகம் முழுவதும் உணர்வின் பிணைப்பில் நகர்கிறது.‌ பிணத்தைத் தூக்குவதற்குச் சொந்தங்கள் இல்லை என்ற அவலம், அந்த வேலைகளைத் தனது வறுமையின் காரணமாக வயிற்றை நிரப்புவதற்கு அந்த சாதியிலிருந்து ஒரு மனிதன் வருகிறான். அதைச் சிறுவயதில் பார்த்தபொழுது மனம் பதைத்து அந்த உணர்வைப் புரிந்து அவர்கள் மேற்கொண்ட கஷ்டங்களையும் இன்னல்களையும் காவியமாக கண்முன் நிறுத்துகிறார் ஆசிரியர் வழக்கறிஞர் சுமதி.‌ ராமானுஜம் என்ற ராமன்ஜி ஶ்ரீரங்கத்தில் வைதீகத்தில் ஆரம்பித்து, சென்னையில் பார்த்தசாரதி அய்யங்காருடன் ஏற்பட்ட தர்க்கத்தில் வைராக்கியமாகத் தர்ப்பையைக் கீழிறக்கி வைத்து , அக...

கூடி வாழும் தன்மை என்பது இயற்கையின் நீதி.‌ பெரியாழ்வார் “கூடிய கூட்டமாகக் கொண்டு குடி வாழுங்கள் " என்றும், அவரது திருமகள் ஆண்டாள்  “கூடியிருந்து குளிர்ந்து"என்றும், தமிழ் மூதாட்டி ஔவையார் “ஊருடன் கூடி வாழ்" என்றும், கூடிவாழ்வதைப் பற்றிச் சிறப்பாகக் கூறியுள்ளார்கள்.  மனிதன் பிறந்த  தொடக்கம் இறப்பு வரைக்கும் ஒருவரை சார்ந்துதான் வாழ்கிறான்.  சார்பு வாழ்க்கை முறை என்பது மனிதனுக்கு இயற்கையின் நீதி.  நாம் அணியும் சட்டை என்பது , பருத்தியிலிருந்து தையல் செய்த சட்டையாக வருவதற்கு பல ஊழியர்களின் உழைப்பும், வியர்வையும் நேரமும் அதில் உள்ளது என்பதனை உணர்ந்தால் சார்பு நிலை என்ன என்பது புலப்படும். உணவுப் பொருட்கள் நம் தட்டில் உணவாக வருவதற்கு பல புண்யவான்களின் உழைப்பு பின்னால் இருக்கிறது என்பதனை உணர்ந்தால் சார்பு நிலை புலப்படும்.  சார்பு நிலையை ஒத்துக்கொள்ளாதவர்கள் எழுப்பும்  கேள்வி என்பது,  1. அவர்களும் பணத்திற்காக வேலை செய்கிறார்கள்.  2. என்னிடம் பணம் இருந்தது, அதனால் பொருட்களை வாங்கினேன். வேலை செய்வதற்குப் பணம் கொடுத்தாலும்,  மக்கள் அதற்...

             வீணை சதுக்கம்                          (அயோத்தியா) வாரணாசி மீண்டும், இந்த தடவை ரயில் நிலையம் பக்கத்தில் தங்கும் அறை எடுத்தேன். அனைத்து சுமைகளையும் தங்கும் அறையில் வைத்துவிட்டு, நீராடி நடக்க ஆரம்பித்தேன். கோயில் வரை நடந்து சென்று அன்னபூரணி , விசாலாட்சி அம்மனைத் தரிசித்துவிட்டுப் புறப்படலாம் என்று நினைக்கும்போது, ஏன் ஒரு முறை ஈஸ்வரனையும் தரிசிக்கலாம் என்று தோன்றியது. இரண்டாவது முறை வெகு விரைவில் தரிசனம் கிடைத்தது. அது அவனது அருளே என்று சொல்லும் அளவுக்கு இருந்தது. அன்னபூரணி அம்மனை தரிசித்து, அன்னபூரணி கோயிலில் இரவு சிற்றுண்டி முடிந்துவிட்டதால், மீண்டும் நடை தங்கும் இடத்தை நோக்கி விரைந்தது.  வரிசையில் செல்லும் பகுதி மறுநாள் காலை எழுந்து அயோத்தியா செல்லும் ரயிலைப் பிடிக்கச் சென்றேன்.‌ ஆனால் வாரணாசி ரயில் நிலையத்தில் ஏற்பாடு என்பது அவ்வளவு சரியாக இல்லை. மக்கள் நெருக்கடியில் ஒரு வழியாக ரயிலில் ஏறி அயோத்தியா மூன்று மணி நேரத் தாமதத்துடன் வந்தேன். ரயில் ந...

வாரணாசியிலிருந்து 20 கி.மீ தொலைவில் சென்று நான்கு சக்கர வாகனத்தில் ஏறி திரிவேணி சங்கமம் நோக்கி பயணம் தொடங்கியது. பிரதான சாலைகள் அங்கங்கே மூடப்பட்ட காரணத்தினால், கிராமம் கிராமமாகப் புகுந்து பிரயாக்ராஜ் வந்தது வாகனம். அதற்கு மேல் வாகனம் செல்ல முடியவில்லை. திரிவேணி சங்கமம் செக்டார் 7 செல்வதற்கு இன்னும் 14 கி.மீ. இருக்கிறது என்று சொன்னார்கள். சாலை முழுவதும் மக்கள். மக்கள் சுமைகளைத் தூக்கிக் கொண்டும், குழந்தைகளைக் கையில் பிடித்துக்கொண்டும் , தோளில் தூக்கிக் கொண்டும் மக்கள் ஊர்ந்து செல்வதைக்  கவனித்தேன். ஒரு குறையும் கூறாமல் அமைதியாக நடந்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள் மக்கள்.  மக்கள்  கயிற்றைப் பிடித்துக் கொண்டு , இரண்டு கயிற்றுக்கு இடையில் குழந்தைகளையும் பெரியவர்களையும் வைத்துக் கொண்டு நகர்வது என்பது மக்கள் அவர்களால் அவர்களுக்கு அமைத்துக் கொள்ளும் ஒரு பாதுகாப்பு வளைவு.  மற்றொரு அமைப்பு என்பது ஒரு கயிற்றின் இரண்டு பக்கங்களிலும் பிடித்துக்கொண்டு நகரும் கூட்டம், அதுவும் மக்கள் அவர்களால் அவர்களுக்கு அமைத்துக் கொள்ளும் ஒரு பாதுகாப...